“Hey yatak arkadaşım!”
Uğur Mumcu ile birbirimize böyle takılırdık; çünkü aynı yatağı paylaşmıştık.
Hapisten çıktıktan sonra uzunca bir süre Emil Galip Sandalcı’nın evinde kalmıştım.
O sıralarda henüz İnsan Hakları Derneği kurulmamıştı ve Emil Galip’in evi insan hakları derneği gibiydi.
12 Eylül askeri yönetimine karşı başlattığım insan hakları kampanyasını bu evde sürdürüyordum.
Uğur Mumcu da İstanbul’a geldiğinde genellikle bu evde kalırdı.
Ancak evde bir adet iki kişilik bir de tek kişilik karyola olduğundan, Uğur Mumcu geldiğinde ikimiz aynı karyolada yatmak zorunda kalırdık.
Ve Emil Galip bize “Bir gün ikinizi aynı yatakta fotoğraflayıp gazetelere çıkartayım da görün!” diye takılırdı.
Sonraları Emil Galip ile Uğur Mumcu’nun da dahil olduğu Aziz Nesin, İlhan Selçuk, Mehmet Ali Aybar, İlhami Soysal gibi yazarlardan oluşan bir yemek arkadaşlığı grubu oluşturmuştuk.
Her ay toplanıp yemek yiyen birkaç kişilik bir yakın arkadaş grubu…
İçimizde yazdıkları yüzünden yargılanmayan, hapis yatmayan pek yoktu.
Çoğunun çocuğu yaşında olmama, aramızda nesil farkı bulunmasına rağmen hepimiz aynı kaderi paylaşmıştık.
Düşünce adamlarının nesiller boyu yargılandıkları, özellikle de askeri darbelerden sonra hapse atıldıkları bir ülkeydi Türkiye…
Buna karşılık Türkiye, darbe yapıp yönetimi ele geçiren bir tek generalin bile yargılanmadığı bir ülkeydi.
Oysa komşumuz Yunanistan darbeci subayları çoktan yargılayıp hapse atmıştı.
Son olarak da Güney Kore’de bazı ölümlerden sorumlu tutulan darbeci generaller ağır cezalara çarptırılmıştı.
Peki Türkiye’de sayısız insanın suçsuz yere hapis yatmasına, işkencede ölmesine ya da sakat kalmasına, asılmasına neden olan darbeci generaller hiç yargılanmayacaklar mı?
Dünyada darbecilerini yargılayamayan tek ülke olarak Türkiye mi kalacak?
Evet, artık darbecileri yargılama zamanı.
Türkiye artık düşünce adamlarının yargılandığı bir ülke olmamalı, darbeci generallerin yargılandığı bir ülke olmalı!