– Anne, beslenme çantama uyuşturucu koymayı unutma!
İlkokul, hatta anaokulu çocuklarının ana babalarına böyle sesleneceği günler yakın mı?
İster misiniz yakında okuma yazma öğretmekte kullanılan fişler şöyle düzenlensin:
“Baba bana uyuşturucu al… Al sana uyuşturucu Ali…”
Keşke bunlar birer espri olarak kalsa… Keşke bu konudaki endişelerimiz boş çıksa.
Ancak uyuşturucu alışkanlığının liselerde, ortaokullarda giderek yaygınlaşmasına bakarsanız, endişelerimizin boş olmadığı çıkıyor ortaya.
Ve ülkemiz asıl bu bakımdan “Küçük Amerika” oluyor.
Hani gençlerin yüzde 59’unun esrar, yüzde 32’sinin kokain kullandığı şu Amerika gibi.
Bunlara ilaveten yüzde 43’ünün alkol, yüzde 24’ünün anfetamin, yüzde 23’ünün halüsünojen, yüzde 19’unun da sakinleştirici ilaç kullandığı şu Amerika gibi.
İşte budur, 1980 darbesi sonrasında gençlerimizi benzetmeye çalıştığınız Amerikan gençliği…
Her şeyleri benzeyecekti de, uyuşturucu alışkanlıkları benzemeyecek miydi?
Bugün Türkçe’yi Amerikalı gibi konuşan, hareketleri, mimikleri, mantalitesi ve de alışkanlıkları ile Amerikan gençliğine benzeyen gençlik varsa eğer, bu sizin eseriniz Amerikancı generaller, yöneticiler, medyacılar.
Çünkü 1980 öncesi gençliğinde var olan idealleri, hayalleri önce uyuşturdunuz, sonra öldürdünüz.
1980 darbesi sonrasında gençleri bir boşluğun içine düşürdünüz.
Sonuçta hiçbir ideali, hayali olmayan, hiçbir şeye inanıp güvenmeyen, ülkesinin, halkının sorunlarına kafa yormayan hoş ve boş gençler çıktı ortaya.
Öyleyse bu gençlerde yarattığınız boşluğu uyuşturucunun doldurmasından, sarılacak ideali kalmayanların uyuşturucuya sarılmasından şikayet etmeye ne hakkınız var?
Ne hakkınız var şimdi “gençliğim eyvah” diye konuşup yazmaya?
Yoksa sizlere de şöyle mi seslenmeye başladı çocuklarınız:
-Hey moruk, beslenme çantama uyuşturucu koymayı unutma!